Sıradan bir günde,kalabalığın hiç azalmadığı bir yerde oturuyosundur. Kimisi mutlu kimisi dalgın,kimisi ifadesiz geçer yanından.Herkes kendi yolunda bir şeylere yetişmeye çalışıyor gibi gelir sana.Sonra bir şey olur insanların eksilmediği sokakta. Tek kalmışsındır biranda.Her zaman önünden geçip fark etmediğin ağaçlar hafif bir melodiyle fısıldar kulağına ;kendini dinlemelisin...